słowa: J. Plante, muzyka: Ch. Aznavour, tekst polski: W. Młynarski

 

Nie mowię, że jest źle, bo jest ? bo jest fantastycznie!
Nie czepiam się, bo patrzę dziś na świat bezkrytycznie,
Nie mądrzę się, bo można od zbyt uczonych tyrad
dostać świra - wolę w mowie rzec Szekspira:
Jest nice, jest nice, jest nice, jest najsympatyczniej!
Cudownie jest - do siebie sam tak mowię,
Powtarzam tak wciąż,
Bo w życiu dętym, smętnym, mętnym, pokrętnym
Pogadać z kimś inteligentnym chcę,
Więc mowię tak do siebie, że mi jest fantastycznie!
Nie mowię: "szaro jest" lecz, że jest cudownie szaro,
Uśmiecham się do marzeń mych z nadzieją i wiarą
I mam ten luz, że z sobą raz potrafię być szczery
Jak cholera i w języku rzec Moliera:
Quel bonheur, bo ner- bo nerwy napięte,
Powtarzam więc: kochany, ciepły, czuły
Dla siebie raz bądź,
Bo w życiu dętym, mętnym, smętnym, pokrętnym
Pogadać z kimś inteligentnym chcę,
Więc mowię sobie: jesteś świetny, jest fantastycznie!
Bo jednak mnie i tobie się przytrafiło
Coś, co bardzo przypomina miłość,
Dlatego mowię sobie dziś,
że jest fantastycznie!